W jaki sposób zapobiegać nerwicy i fobii szkolnej... cz.II.

Nie zawsze też należy się doszukiwać wszelkich zaburzeń zachowań dzieci w stosunkach domowych. Często wina leży po stronie szkoły. Współczesny system edukacji szkolnej bardzo skutecznie produkuje „zjawisko NiL" – czyli nudę i lęk. Proces wychowawczo – dydaktyczny funkcjonowania instytucji szkoły nie tylko zabija w uczniach pasję poznawczą i tłumi ich zainteresowania, ale również wyzwala lęk i niechęć do samej szkoły. Jest to problem szczególnie ważny w przypadku dziecka rozpoczynającego naukę oraz w klasie IV, w momencie przejścia z nauczania zintegrowanego do klas starszych. Uczniowie przeżywają lęk, a nauczyciele stają się surowi i wymagający.  
     
Oto kilka rad i wskazówek, stosowanych z dobrym skutkiem przez rodziców takich dzieci:

• Rodzice muszą zdobyć umiejętność rozeznawania się w różnych sytuacjach i poznawać czynniki irytujące dziecko.
• Muszą zważać oraz niezwłocznie reagować na symptomy zapowiadające u dziecka stany rozdrażnienia. Najwięcej można wyczytać z wyrazu twarzy, na której szybko odmalowuje się narastająca frustracja i niemożność znalezienia wyjścia z sytuacji.
• Skuteczne bywa życzliwe przypomnienie dziecku, by panowało nad sobą, choć czasem okazuje się konieczne wybawienie go z jakiejś opresji.
• Nieraz warto na jakiś czas przestać się nim zajmować – nie po to, by je ukarać, lecz by zarówno sobie, jak i jemu dać czas na ochłonięcie.
• Niech ma do wykonania tylko jedno zadanie - tak długo, aż się z niego wywiąże.
• Wprowadzić ustalony - choć nie sztywny - plan zajęć, który da dzieciom poczucie stabilizacji. Chodzi nie tyle o dokładne wyznaczanie i trzymanie się godzin, ile o przestrzeganie porządku, czyli o kolejności zajęć.
• Starać się układać dzieci do snu w atmosferze serdeczności, miłości i odprężenia.
• Ustalić normy postępowania, które pomogą panować dziecku nad swą impulsywnością.
• Nie zmuszać dziecka do jedzenia czegoś, co mu stanowczo nie smakuje lub do noszenia garderoby, która mu się nie podoba.          

Do szczególnie stresujących czynników związanych z wychowaniem trudnego dziecka należy jego nadmierne pragnienie skupiania na sobie uwagi. Toteż należy jak najszybciej dostrzegać, chwalić i nagradzać właściwe zachowanie lub dobrze wykonaną pracę. Słowa uznania będą dla dziecka wielką zachętą. Dzieci potrzebują małych, ale natychmiastowych nagród.  
 
Jak nagradzać dobre postępowanie?

• Pochwała - słowa uznania za dobrze wykonaną pracę lub właściwe zachowanie, wypowiedziane życzliwym tonem, potwierdzone przytuleniem i serdecznym wyrazem twarzy.
• Tabliczka - znajdująca się w widocznym miejscu, na której umieszcza się nalepki lub gwiazdki, aby zachęcić dziecko do dobrego zachowania.
• Lista dobrych czynów - opisująca sukcesy dziecka: wartościowe czyny, zasługujące na pochwałę. Gdy tylko dziecko zrobi coś dobrego, choćby to była z początku drobnostka, należy wpisać to na listę i przeczytać komuś z rodziny.
• Barometr zachowania - gdy dziecko zrobi coś dobrego, do szklanego naczynia wrzuca się cukierki lub ziarnka grochu - w zależności od wieku dziecka (jest to widzialny bodziec wzmacniający pozytywne zachowanie). Chodzi o stworzenie systemu przyznawania punktów, których określona liczba upoważniałaby do nagrody, jaką może być na przykład pójście do kina, na łyżwy czy do restauracji - a więc zrobienia czegoś, co rodzina i tak zamierzała zrobić. Zamiast grozić dziecku: „ Jeżeli będziesz niegrzeczny, to nigdzie nie pójdziemy ”, lepiej powiedzieć: „ Pójdziemy, jeśli będziesz grzeczny”. Najważniejsze jest zastąpienie negatywnego myślenia pozytywnym, a na to - warto pamiętać - potrzeba czasu.  

Trudno tu wymienić wszystkie nieprawidłowe sytuacje rodzinne, ale jedno jest pewne: aby dziecko prawidłowo się rozwijało, musi mieć poczucie bezpieczeństwa i wsparcie ze strony najbliższych. Powinno wiedzieć, że zawsze, cokolwiek się wydarzy, może na nie liczyć. Nigdy nie powinno być przedmiotem przetargu ani wzajemnego szantażu małżonków. Leczenie nerwicy jest trudne i długotrwałe. Zawsze musi się rozpoczynać od uporządkowania spraw całej rodziny w taki sposób, aby chore dziecko, a także wszyscy inni członkowie znaleźli w niej swoje bezpieczne miejsce.  


Źródło: http://www.chomikuj.pl/