Dziecko uczy się mówić poprzez proces naśladowania osób, które je otaczają. Miłość w procesie rozwoju mowy jest czymś ważnym, nie można jej zastąpić niczym innym. Dziecko przyswaja wszystko, co do niego mówimy: nasz język, mimikę, gesty. Rozumie dużo więcej niż jest w stanie samo powiedzieć.
Pierwsze wypowiadane przez dziecko słowa powinniśmy zauważyć już około pierwszego roku życia. Zakres słów naszej pociechy zwiększa się w drugim roku życia. Gwałtownie się poszerza. W tym okresie może pojawić się rozwojowa niepłynność mowy.
Rozwojowa niepłynność mowy może przybrać postać:
1) powtarzania całych głosek (sss… samochód),
2) powtarzania całych wyrazów (samochód, samochód),
3) przeciągania głosek (ssssamochód),
4) wtrącania różnych dźwięków (khym samochód khym),
5) robienia przerw między wyrazami (samochód, który jest mój),
6) robienia przerw między zdaniami (Mój samochód czerwony. Bardzo go lubię).
Zacinanie się może się nasilać, gdy dziecko źle spało w nocy, gdy czymś się zdenerwowało lub gdy w jego życiu zdarzyło się coś niespodziewanego i wywołało silne emocje. Niepłynność mowy może się uwidaczniać podczas ważnej uroczystości, przy wystąpieniu publicznym. W tym temacie należy zwrócić uwagę na to, by nasze oczekiwania względem dziecka były adekwatne do jego wieku.
Rozwojową niepłynnością mówienia nie należy się przejmować, ani obawiać się jej. Najczęściej zanika, gdy język zostaje w pełni opanowany, a system fonologiczny wyrazów utrwali się. Następuje to około 6. lub 7. roku życia.
Ważne jest, by rodzice byli świadomi, że fakt zacinania się ma miejsce i obserwować, czy nie zwiększa się jego częstotliwość. U dziecka może pojawiać się bowiem strach i obawa przed mówieniem.
Praktyczne wskazówki dla rodziców, których dzieci zacinają się przy mówieniu:
WYSTRZEGAMY SIĘ:
1) mówienia do dziecka, że mówi za szybko,
2) mówienia do dziecka, że ma mówić wolno,
3) mówienia dziecku, że nie rozumiemy, co do nas mówi,
4) podpowiedzi typu: „weź głęboki oddech”, „zastanów się zanim coś
powiesz”,
5) popędzania: „ale powiedz to szybciej, bo mi się śpieszy”,
6) poprawiania tego, co pociecha chce nam powiedzieć,
7) zgadywania, co dziecko chce powiedzieć,
8) przerywania i kończenia zdań za maluszka,
9) mówienia za naszą pociechę.
PAMIĘTAMY O TYM, ŻEBY:
1) prowadzić regularny tryb życia, taki, który da stabilność i poczucie bezpieczeństwa dziecku,
2) informować go o tym, co będzie za chwilę (hormonogram dnia),
3) wysłuchiwać do końca swoje dziecko, nie okazywać zniecierpliwienia,
4) nie pozwolić na ty, by ktoś osądzał Twoje dziecko, by zaburzył jego poczucie własnej wartości i wiarę w siebie,
5) mówić powoli do dziecka,
6) zwiększać samoocenę dziecka,
7) wypowiadać proste, zrozumiałe komunikaty.
Przyczynami rozwojowej niepłynności mowy mogą być:
1) sytuacje stresowe – urazy, trauma,
2) opóźniony rozwój mowy – dziecko chce powiedzieć więcej niż potrafi,
3) duże wymagania wobec dziecka – stawianie poprzeczek, którym nasza pociecha nie jest w stanie sprostać.
Drodzy rodzice, nie czekajmy na to, aż nasze dziecko samoistnie przestanie się zacinać. Należy udać się do logopedy w celu konsultacji i porady, co należy z tym zrobić i jakie kroki podjąć, aby było mu łatwiej.
Źródło: http://kampania.fundacjapegaz.com/
