Dziecko wrażliwe może być wyjątkowo wybredne i grymaśne. Może to też być dziecko, które nie lubi nieprzewidzianych sytuacji, zajęć wymagających dużej aktywności fizycznej czy dużych zbiorowisk ludzi. Może to być dziecko nieśmiałe lub obdarzone bardzo dobrze rozwiniętą percepcją i intuicją.
Wyzwaniem dla rodzica i nauczyciela jest wychowanie każdego dziecka. Trzeba pamiętać, że dzieci nadwrażliwe wymagają innego podejścia do spraw dyscypliny, doświadczeń społecznych, wsparcia emocjonalnego. Potrzebują pomocy przy nabieraniu poczucia własnej wartości i pewności siebie.
Są trzy fundamentalne cechy łączące nadmiernie wrażliwe dzieci:
Wrażliwość można rozpatrywać w kilku sferach.
Może to być niski próg wrażliwości na bodźce, wrażliwość społeczna, wrażliwość emocjonalna, wrażliwość na zmiany.
O niskim progu wrażliwości na bodźce możemy mówić wówczas, gdy dziecko jako niemowlę nie lubi kąpieli i przebierania. Niechętnie wkłada nowe ubrania, narzekając przy tym na sztywne materiały, drapiące metki. Woda w wannie jest zawsze za gorąca lub zbyt zimna. Nie znosi nieznanych zapachów. Nie lubi jeść i często krztusi się. Dzieci o niskim progu wrażliwości często czują się przytłoczone przez bodźce wizualne. Niektóre z nich reagują przygnębieniem lub zamykaniem się w sobie, inne tracą kontrolę i zaczynają ,,wariować”. Niektóre z nich nie potrafią osądzić co jest ważne, a co nie.
Dzieci o nadwrażliwości społecznej w grupie osób zachowują się bardzo ostrożnie i niepewnie. Nie lubią poznawania nowych ludzi. Boją się nowych sytuacji, np. pierwszy dzień w przedszkolu, występ. Wyraźnie lubią być same. Ukrywają swe myśli i uczucia przed innymi. Nadwrażliwe społecznie dzieci czują się tak, jakby były cały czas na scenie z wpatrzoną na nie publicznością. Świat kontaktów społecznych wydaje się im bardzo złożony i często kłopotliwy. Szansa na mówienie i robienie zdaje się niewielka, a możliwość popełnienia gafy nieunikniona.
Źródło: http://www.chomikuj.pl/
