Pafnucy i inny - czyli jak rozwijać wyobraźnię dziecka…
Przyjaźń naszego syna z Pafnucym trwa już prawie dwa lata. Z początku myśleliśmy, że Pafnucy to kot, ale Jędrek wyjaśnił nam, że to chłopiec, który chodzi już do liceum (a ostatnio nawet rozpoczął studia). Pafnucy ma młodszego brata Filemona i zwierzątko Norkę.
Co drugie zdanie Jędrka zaczyna się od słów: „A wiesz, mamo, że Pafnucy...”. I tak dowiedzieliśmy się, jakie Pafnucy ma zabawki, w co się bawi z Norką i z Filemonem i jaki z tego Filemona jest „psociarz”. Naszym znajomym Jędrek oświadcza: "A ja mam kolegę Pafnucego!". Brzmi to zupełnie przekonująco. Na spacerze pokazuje mam dom Pafnucego, a o jednej sprzedawczyni z bazarku mówi, że jest jego mamą. A kiedy tata prowokacyjnie pyta: „To może pójdziemy odwiedzić Pafnucego?”, Jędrek odpowiada: „Nie, bo Pafnucy właśnie je obiad” albo: „Właśnie poszedł na spacer”.
Ten drugi ja
Małe dziecko może czuć się zagubione w wielkim świecie dorosłych. Dlatego często wymyśla sobie przyjaciela, który wiele rzeczy umie robić lepiej niż ono (Pafnucy chodzi już do szkoły, wszystko potrafi i ma wszystkie zabawki, które Jędrek chciałby mieć). Takiego, jakim samo chciałoby być. Z nim czuje się silniejsze i łatwiej mu sprostać wymaganiom otoczenia.
Na przyjaciela z wyobraźni można też zrzucić winę, jeśli zrobiło się coś złego (sześcioletnia kuzynka mojego męża zapytana, dlaczego popsuła pędzel, odpowiedziała: „Mirek mi kazał”). Psychologowie uważają, że pomaga to dzieciom w formowaniu sumienia.
Badania amerykańskie wykazały, że dzieci, które mają takiego wymyślonego przyjaciela, są mniej agresywne, lepiej współdziałają z innymi i lepiej się koncentrują.
Moc fantazji
Wyobraźnia naszego Jędrka przejawia się nie tylko w opowieściach o Pafnucym. Nieznany ptak lestnik albo skromnik, zdarzają się też schodniki alpejskie. Jędrek opisuje mi zwyczaje spacerniczek i gepardników, a jego ulubione dinozaury to tandaury.
Dzieci znają tylko fragmenty rzeczywistości, a luki wypełniają wyobraźnią. W ten sposób tłumaczą też sobie rzeczy dla nich niezrozumiałe, np. dlaczego odkurzacz połyka okruchy, a krzeseł nie.
Fantazja pozwala także uporać się z trudnymi sytuacjami. Na przykład dziecko, które bardzo przeżyło śmierć ukochanej babci, może się bawić w pogrzeby. W ten sposób próbuje zapanować nad swymi przeżyciami.
Wyobraźnia to także źródło nieskrępowanej twórczości dziecka, która przejawia się w zabawkach typu „jestem na niby psem...”, w jego rysunkach, zmyśleniach, języku.
Źródło: http://www.chomikuj.pl/
