Taniec towarzyszył człowiekowi od najdawniejszych czasów i był jedną z najbardziej naturalnych form jego działania we wszystkich społecznościachi kulturach świata. Był on i nadal jest elementem obrzędów, rytuałów, obyczajówi ceremonii związanych z wierzeniami, magią czy tradycjami narodowymii regionalnymi, a także środkiem komunikacji międzyludzkiej oraz specyficznymrodzajem aktywności człowieka.
Walory ruchów tanecznych i ich wpływ na rozwój psychofizyczny człowieka zostały dostrzeżone przez twórców koncepcji wychowania. Taniec był uwzględniany w różnych programach i systemach edukacyjnych jako forma przygotowania do życia towarzyskiego, jako element nauczania ogłady i elegancji ruchu, jako forma zabawy i rozrywki, a przede wszystkim jako czynnik wychowania fizycznego.
W dawnych koncepcjach wychowania fizycznego stosowano taniec głównie w celu wzmacniania i kształtowania ciała, nadawania jego ruchom płynności, zręczności, wdzięku i piękna.
Dzieci bardzo lubią tańczyć, a wiele zabaw połączonych z ruchem i tańcem podejmują spontanicznie, dlatego te reakcje należy rozwijać już od pierwszych lat życia. Taniec jest naturalnym zjawiskiem podnoszącym poziom endorfin czyli „związków przyjemności” we krwi, a przyjemność czerpana z ruchu w takt muzyki zwiększa naturalną radość dziecka. Już obcowanie z muzyką stwarza nastrój zadowolenia, a taniec przy muzyce jeszcze tę radość potęguje. Nawet całkiem małe dziecko, które jeszcze nie opanowało dobrze chodzenia, gdy usłyszy muzykę, spontanicznie zaczyna poruszać swoim ciałem, kołysać się, obracać, przytupywać. Możemy powiedzieć, że tańczy, kierując się „naturalnym wyczuciem istoty tańca”. Program umuzykalnienia w przedszkolu przewiduje wprowadzanie tańców dopiero w grupie dzieci sześcioletnich. W grupie pięciolatków prowadzone są zabawy taneczne, które są formą przygotowującą do tańca. Zabawy te opierają się na piosenkach o charakterystycznych rytmach tańców i przewijają się w nich niektóre elementy tańca, jednak dozwolone są różne uproszczenia i zmiany ułatwiające dzieciom tańczenie.
W grupie dzieci trzy i czteroletnich prowadzi się zabawy rytmiczne, które usprawniają i przygotowują dzieci do prawidłowego biegu, skoku, zapoznają je z różnymi rodzajami ustawień, chodzenia, trzymania się. Zasadniczym zadaniem zabaw rytmicznych jest kształcenie spostrzegania sygnałów muzycznych i reakcji na te sygnały. Mimo, że program podaje, iż w przedszkolu należy stosować proste formy taneczne, uwzględniające głównie polskie tańce ludowe, nie sposób pominąć innych tańców, które mogą i powinny znaleźć się w repertuarze dzieci np. tańce integracyjne, ekspresyjne.
Tańce integracyjne to proste układy ruchowe i gesty wykonywane w rytm muzyki. Określone kroki taneczne wykonywane są przez całą grupę, czasami w parach, gdzie nie ma podziału na role żeńskie i męskie. Każde z dzieci może przybrać dowolną rolę, a częste zmiany partnerów w tańcu służą nawiązaniu kontaktów z innymi tańczącymi.
Źródło: http://www.chomikuj.pl/
